تبادل
لینک هوشمند
بنابرین شما اساتید برجسته در جنبه‌های مختلف مطالعاتی هستید و من واقعاً امیدوارم که این فرصت کوتاه به ما امکان پرداختن به مسائل مربوط به نگرانی‌های مشترک و منافع مشترک نسل جوان آینده را بدهد ، خصوصأٔ از آنجا که شما در مرحله مهم گذار به سمت دموکراسی بیشتر و توسعه اجتماعی و اقتصادی هستید و در عین حال باید با چالشهای زیادی رو در رویی کنید.
اساساً قصد این است – معمولا من هر کجا را و هر کشوری را که باز دید می‌کنم، با رؤسای جمهور، نخست وزیران و وزرای امور خارجه ملاقات می‌کنم، بنابرین موضوعات بحث کمابیش ثابت هستند. ما همیشه در مورد صلح بین‌الملل، درگیری‌های منطقهٔ‌ای یا موارد مربوط به توسعه یا حقوق بشر گفتگو می‌کنیم. اما با آنها کمابیش مواضع ثابتی را دارم و آنها نیز مواضع ثابت خودشان را میگیرند. ولی (اینجا) می‌خواهم به ایده‌های خوب و الهام بخشی از جوانان و برخی اساتید که از دیدگاه‌های فنی خوبی برخوردار هستند، برای سازمان ملل، دولت ایران و مردم که میتوانند با یکدیگر همکاری کنند، دست یابی پیدا کنم.
همانطور که میدانید این اولین بار است که به عنوان مدیر کل سازمان ملل از ایران بازدید می‌کنم. این فرصت بزرگی برای من است که در اجلاس کشورهای غیر متعهد شرکت کنم و من صادقانه به رهبری دولت ایران تبریک می‌گویم. این فرصت خوبی برای آنها خواهد بود تا تصویر سیاسی خود را در جمعه بین‌الملل ارتقأ بدهند و همچنین مدیریت متعادل و سازنده خود را در جامعه بین‌الملل نشان دهند.
من واقعا می‌خواستم با شما در مورد مسیرتان به عنوان یک کشور ، مکان شما در خانواده ملت‌ها و پتانسیل شما برای آینده صحبت کنم، چرا که به آینده این کشور ایمان دارم.
اولین رابطه من با ایران به سال ۱۹۷۴ بر میگردد. من در تهران به عنوان یک دیپلمات برای چهل روز مستقر شدم. بعضی‌‌ها را می‌شناختم اما هیچ چیز را تشخیص نمی‌دادم چون تحولات عظیمی رخ داده بود. در آن زمان هیچگاه این برجهای عظیم مسکونی را ندیدم. این جامعه تبدیل به جامعه بسیار شلوغ اما پر جنب و جوشی شده است.
بعد از آن به عنوان معاون وزیر در سال ۲۰۰۰ ایران را بازدید کردم. و این سومین سفر من به ایران اما اولین بازدید تحت عنوان مدیر کل سازمان ملل است که بسیار معنی دار است. همانطور که گفتم من واقعاً مایل بودم این ملاقات را با شما در یک کافه یا جای دیگر غیر از این مکان ثابت داشته باشم، تا بتوانیم تبادل نظر وسیع تری داشته باشیم.
بگذارید با ابراز اندوه عمیق خود برای همه قربانیان زلزله اخیر در مناطق شمال غربی ایران آغاز کنم. به شما ابراز تسلیت می‌کنم. مدیر محلی من و کارشناسان کاهش ریسک فجایع، از مناطق زلزله زده بازدید کردند. سازمان ملل متحد مثل همیشه آماده کمک به مردم شماست.
خانم‌ها و آقایان،
اجازه بدهید با شما رک صحبت کنم. زمانی که تصمیم به آمدن گرفتم، افراد بسیاری به من نصیحت کردند و پرسیدند چرا می‌خواهید به آنجا بروید؟ آن کشور مشکلات بسیار دارد، چرا رفتن خود را متوقف نمیکنید؟ اما می دانید، من فکر کردم، به عنوان دبیر کل، و از آنجا که معتقد به قدرت تعامل و دیپلماسی هستم، مسئولیت بازدید همه کشورهای سازمان ملل متحد را دارم.
به علاوه، در این اجلاس کشورهای غیر متعهد، ۱۲۰ کشور مشارکت میکنند و این فرصت بزرگی برای تامل من با نه تنها ایرانیان بلکه با رهبران بسیاری از کشور‌ها خواهد بود. در واقع من با افراد زیادی ملاقات کرده‌ام و فردا هم رهبران بسیار دیگری را میبینم.
من معتقد به ابراز نگرانیها به صورت مستقیم و پیدا کردن راه کار برای حتی سخت‌ترین چالش‌ها هستم. من به ارزش‌های سازمان ملل متحد باور دارم. به این دلیل است که اینجا هستم و از من توسط مردم و دولت ایران و نیز از طرف اعضای جنبش غیر متعهد، بسیار قدر دانی شده است. این باعث می شود که از حضور در اینجا خوشحال باشم.
من نیز یک حس قوی دارم که مردم ایران میدانند که دوست دارند چه نوع جامعه‌ای را بسازند. مایل بودم بیایم تا شما را تشویق کنم، و بدانم آرزوهای شما چیست و چگونه سازمان ملل متحد میتواند با شما همکاری کند.
من خیلی استقبال می‌کنم از اینکه به طور مستقیم و فردی کشوری را میبینم که از چهره‌های برجسته در زمینه اگاهیهای جهانی است.
فرهنگ و سنت‌های هنری فارسی برای قرن‌ها و صدها و هزاران سال، بشریت را غنی کرده اند. اشعار شما در تصاویر و عمق آن بی نظیر میباشند. در واقع دیروز مدیر محل من خانم ویدال به من می‌گفتند که چقدر تحت تاثیر زبان هنری فارسی قرار گرفته است. زبان فارسی خود یک شعر است و هر کس و هرجا کسی به زبان فارسی صحبت می‌کند، همانند شعر میماند. من هم (حرف ایشان را) قبول دارم. شگفتی‌های معماری شما مردم را پر از حیرت کرده، از کاشفان قدیم گرفته تا مسافران امروز. ایرانیان به درستی به این دستاوردها افتخار میکنند.
به عنوان یکی از اعضای موسس سازمان ملل متحد، ایران نیز تاریخچه طولانی با سازمان ملل متحد داشته است. در طی سالها ما با هم روی بسیاری از نگرانیها کار کرده ایم. و من خیلی تحت تاثیر قرار گرفته‌ام که یکی از موسسات شما ۳۵۰ سال دیگری ۱۲۰ سال سابقه آکادمیک دارند.
امروز ما با چشم انداز جهانی پر چالشی مواجه هستیم. بحران طولانی اقتصادی در سراسر جهان، بحرانهای شغلی، تغییرات آب و هوایی و موج افزایشی عدم تحمل. یک وجه مشترک در میان همه راهکارهای متفاوت پیشروی وجود دارد : الزام به همکاری بین‌المللی موثر تر.
لازم است هر کشوری منافع ملی خود را در داخل منافع جهانی مشاهده کند. زمانی که رهبران ملی و مردم تنها به منافع ملی خود میپردازد، نمیتوان انتظار داشت که جامعه بین‌الملل به طور یکسان به توسعه و رفاهیت برسد. لازم داریم که هر کشور بهترین تلاش خود را برای نگرانیها و رفاهیات جهانی به کار گیرد.
اینجا در ایران، فقر و مرگ و میر مادران و نوزادان پایین است، این خیلی خوب می‌باشد. سواد دختران بالاست. زنان امروزه بیش از نیمی از دانشجویان دانشگاه‌های ایران را تشکیل میدهند و این فوق‌العاده است. این روند باید ادامه پیدا کند تا زنان وارد محدوده هرچه گسترده تری از حرفه‌ها و رشته‌های مطالعاتی شوند. ما میخواهیم این موضوع را از طریق تبادل نظر به بحث بگذاریم اما هنوز باید در زمینه‌های بسیاری در مورد زنان فعالیت بیشتر کنیم.
در معنای گسترده تر، به عقیده من، ایران از تمرکز کامل روی فعالیت جامعه مدنی، سود خواهد برد. مسلما آزاد کردن پتانسیل جامعه مدنی به معنی پذیرش تنوع دیدگاه‌های آن است حتی زمانی که این دیدگاه‌ها برای مقامات چالش بر انگیز باشند. فعالیت اجتماعی و منتقدین هیچگاه نباید با امنیت ملی تلفیق شده و به عنوان تهدید برای جامعه یا دولت دیده شوند.
من در کشوری بزرگ شدم که گذار به دموکراسی در طی یک دوره بسیار آشفته شکل گرفته. ما برای ۲ سال کامل زیر دیکتاتوری نظامی بودیم اما قبل و حتی بعد از آن آشفتگی‌های اجتماعی و سیاسی بسیاری وجود داشتند. بهانه همه سیاستمداران و منتقدین این بود که این برای امنیت ملی مفید نیست. بنابرین همیشه سعی کردند که انگیزه‌های اجتماعی و جامعه مدنی را با اولویت‌های امنیت ملی شناسایی کنند. من فکر می‌کنم آنها را نباید با امنیت ملی متناقض دانست.
میدانم که وضعیت اقتصادی در خط مقدم نگرانیها می‌باشد؛ افزایش قیمتها، کاهش فرصت‌های اقتصادی، کمبود شغل. میدانم که این دارد به جوانان ضربه سختی را وارد می‌آورد.
گسترش فرصت‌ها برای جوانان یک ضروریت نسلی است. این مخصوصاً در مورد کشور‌هایی مثل ایران صدق می‌کند که با ۶۰% جمعیت زیر ۳۰ سال، یکی از جوان‌ترین جمعیت‌های دنیا را دارد . بنابرین شما مردم بسیار جوانی به طور متوسط هستید.
شما هم چنین یک جامعه خیلی شبکه‌ای هستید. بیش از نیمی از جمعیت شما از اینترنت استفاده می‌کند که باز هم توسط جوانان راهبری میشود. از طریق آزادی و ایجاد فضا، مردم جوان ایران میتوانند موتور اولیه کشور برای رسیدن به پیشرفت و مقام باشند.
اساتید برجسته،
رهبران جوان،
خانم‌ها و آقایان،
برای ساختن آینده‌ای مملو از فرصت و امید برای همه مردم ایران، باید به مسائل مهمی رسیدگی شود و به ارزش‌های جهانی احترام گذاشته شود.
سازمان ملل متحد و جامعه بین‌الملل کاملا از مردم ایران در مبارزات طولانی خود برای دموکراسی و حقوق بشر پشتیبانی می‌کند.
اولین منشور حقوق بشر توسط کورش ۲۵۰۰ سال پیش نوشته شد. این بسیار ستودنیست و باید به آن افتخار کنید.
امروز دانشمندان ایرانی و اسلامی خود، مکتب غنی و کسرت گرایی از تفسیر و اجرای قانون ارائه میدهند و من ایران را به دادن فضای بیشتری برای دیدگاه‌های متفاوت و مختلف برای بحث‌های عمومی، تشویق می‌کنم.
کشورهای بسیار دیگری با مکتبهای قوی اسلامی مسیر تطابق با استاندارد‌های بین‌المللی را پیدا کرده اند، برای مثال در مورد تنبیه بدنی یا اعدام، و در عین حال به هویت و ارزش‌های اسلامی خود وفادار مانده‌اند.
من از تلاش‌های قوه قضاییه ایران برای جلوگیری از اعدام مجرمین نوجوان استقبال می‌کنم. اما تشویق می‌کنم که گامهای بیشتری برای محدود کردن و حتی حذف اعدام در اجرای قانون و عمل برداشته شود.
چالشهای حقوق بشری بسیار دیگری در زمینه حقوق مدنی و سیاسی، محاکمه قانونی و تبعیض بر علیه زنان و اقلیت‌ها هنوز باقی میمانند. محدودیت‌ها در زمینه آزادی بیان و سرکوب فعالیت‌های اجتماعی تنها موجب عقب افتادگی توسعه میشوند و بذر بی‌ثباتی را میافکنند. علی الخصوص مهم است که صدای مردم ایران طی انتخابات آتی سال آینده شنیده شود.
برای این است که من در طی بازدیدم، مقامات را به آزاد کردن رهبران اپوزیسیون، مدافعین حقوق بشر، خبرنگاران و فعالان اجتماعی دعوت کردم تا زمینه آزادی بیان و بحث باز فراهم گردد.
من همچنین دعوت کردم که ایران با مکانیزم‌های حقوق بشری سازمان ملل متحد همکاری خود را به خصوص با گزارشگر ویژه تقویت کند. من این موضوع را با رهبر شما نیز در میان گذاشتم.
خانم‌ها و آقایان،
مسائل جدی ای پیرامون موارد هسته ای نیز باقی میمانند.
منافع ایران ایجاب می‌کند که گامهای محکم برای ایجاد اعتماد بین‌المللی در جهت ماهیت صرفا صلح آمیز برنامه هسته‌ای برداشته شود.
برای این است که من ایران را دعوت کردم تا به عنوان کشور عضو سازمان ملل متحد و عضو عهد نامه عدم گسترش سلاح‌های هسته ای، ان پی تی، مسئولیت‌های خود را به اجرا بگذارد و قطعنامه‌های مربوطه شورای امنیت را اجرا کند.
و من از همه کشورهای منطقهٔ دعوت می‌کنم که نیاز به حل این وضعیت را از طریق ابزار دیپلماتیک و صلح جویانه ، به رسمیت بشناسند. من این راه با دکتر علی اردشیر لاریجانی و علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه نیز دیروز و امروز در میان گذاشتم. آنها هر دو اطمینان خاطر دادند که در مورد چشم انداز مذاکرات خوشبین میباشند.
اظهارات تحریک آمیز و التهاب بر انگیز باید با تمام ابزار و از طرف همه اجتناب شود.
بر طبق منشور سازمان ملل، همه کشورهای عضو به طور روشن موظفند که از تهدید یا استفاده از زور علیه استقلال ارضی یا سیاسی دیگر کشور‌ها خود داری کنند.
هر کشوری مسول است که حد اکثر محدودیت‌ها را اعمال کند و از هرگونه رفتار خصومت آمیز که موجب بروز تنش و پیچیدگی‌‌های بیشتر در راه دستیابی به صلح میشود، خود داری کند.
بگذارید یاد آور شویم که خود ایران بود که ۳۸ سال پیش پیشنهاد استقرار ناحیه عاری از سلاح اتمی در خاور میانه مطرح کرد.
تلاش‌ها برای رسیدن به خاور میانه‌ای عاری از سلاح هسته‌ای و دیگر سلاح‌های کشتار جمعی در حال حاضر در حال اجرا هستند. من نماینده ویژه‌ا‌ی منصوب کردم و ایشان دارند تلاش سخت میکنند تا این جلسه تا پایان ماه شکل گیرد. این فرصتی منحصر برای همه کشورهای منطقهٔ خواهد بود تا به طور سازنده به مشکلات امنیتی مشترک خود در سطح برابر رسیدگی کنند.
این به وضوح در راستای منافع همه کشورهاست و هدفیست که از ارزش مهمی برای پیگیری برخوردار است.
خانم‌ها و آقایان،
من باور دارم که ما میتوانیم در مورد همه این چالش‌ها و بیش از آن پیشرفت کنیم.
مسئولیت جمعی ما این است که پل‌هایی برای درک متقابل بسازیم. این رکن اصلی اتحاد تمدنها می‌باشد و اقدامیست از طرف سازمان ملل متحد، اقدامیست که از خود ایران از طریق گفتگو بین تمدنها الهام گرفته. این پیشنهادیست که کشور شما ارائه کرده. همه ملت‌ها باید به آن فراخوان بالاتر وفا دار باشند.
به یاد دارم که زمانی که به عنوان رئیس پرسنل ریاست اجلاس عمومی در سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ – درست بعد از ۱۱ سپتامبر – کار می‌کردم، این گفتگو بین تمدنها در اجلاس عمومی سازمان ملل برگزار شد. و این یک جلسه بسیار مهم، پر معنا و سازنده اجلاس عمومی در آن زمان بعد از ۱۱ سپتامبر بود.
همانطور که میدانید مساله دیگری وجود دارد؛ اجلاس عمومی سازمان ملل، انکار هولوکاست را محکوم کرده است. یهودی ستیزی در قرن بیست و یکم جایگاهی ندارد. به همین ترتیب اسلام هراسی، یک واژه جدید برای یک پدیده‌ای قدیمیست، و به همان اندازه توهین آمیز است.
هنگامی که رهبران یا مردم عادی چنین احساساتی را بیان میکنند، خود را تقلیل میدهند. هنگامی که نهاد‌های آکادمیک یا اتاق‌های فکر از شبه دانشمندان حمایت میکنند، به اصول خود خیانت کرده اند.
اساتید برجسته،
رهبران جوان،
خانم‌ها و آقایان،
هدف من امروز این است که روی هزینه مسیر کنونی ایران، چه در داخل و چه در عرصهٔ بین الملل، تاکید کنم.
هر کشوری که خود را در تقابل با جامعه بین الملل قرار دهد، کشوریست که سرمایه گذاری بسی مورد نیاز را به خود انکار کرده و خود را از جریان پیشرفت مشترک منزوی کرده است.
هر کشوری که خود را در تقابل با خود قرار دهد، خود را از نیرو وحسن نیّت مردم خود محروم کرده و فضا را برای بی ثباتی آینده می‌چیند.
من درک می‌کنم که ایران از دست بازیگران بیرونی در معرض رنج قرار گرفته است. شما جنگ وحشتناکی را با هسایه خود متحمل شدید. شما احساس کردید که بی جهت تک افتادید.
اما از طرفی دیگر من میدانم که شما میتوانید از مشکلات کنونی عبور کنید و آینده بهتری را بسازید.
در تالار ورودی سازمان ملل یک فرش با شکوه وجود دارد – فکر می‌کنم بزرگترین فرشی باشد که سازمان ملل دارد – که زینت دیوار سازمال ملل شده و هدیه ایست از طرف مردم ایران.
در طول آن کلام شگفت انگیز شاعر بزرگ فارسی سعدی نوشته شده که آن را می‌خوانم:
بنی آدم اعضای یک پیکرند /که در آفرینش ز یک گوهرند/ چو عضوی به درد آورد روزگار/دگر عضوها را نماند قرار/تو کز محنت دیگران بی غمی/نشاید که نامت نهند آدمی
این توصیه عاقلانه امروز از همان اهمیتی برخوردار است که ۸۰۰ سال پیش که نوشته شده بود از آن برخوردار بود.
یک چیزی که خیلی به آن افتخار می‌کنم این است که دولت ایران رسمی را به وجود آورده که فرش‌های زیبای بافته شده‌ای از تصویر مدیر کل‌های سازمان ملل متحد فراهم می‌کند، از تریجیو لای گرفته تا خود بنده. و من همیشه وقتی این تصویر خودم را میبینم بسیار افتخار می‌کنم. به نظر خیلی خوش تیپ تر از آن چه هستم میاید. و من واقعاً از شما برای این هدیه زیبا تشکر می‌کنم. این هدیه برای من نیست بلکه به سازمان ملل متحد است. تا زمانی که سازمان ملل متحد وجود خواهد داشت آنجا خواهد ماند و من از شما بسیار تشکر می‌کنم.
باز هم اگر اجازه دهید کلام شاعر سعدی را نقل قول می‌کنم. این کلام به من انگیزه میدهند که در کنار همه کسانی که به دنبال عدالت بیشتر، فرصت بیشتر و نقش بزرگتری در ترسیم سرنوشت خود دارند، بایستم.
خانم‌ها و آقایان،
اجازه دهید که همه ما، بیش از همه، سهم سازنده‌ای در راهکار یابی برای مشکلات جهان در چنین زمانی مملو از چالشهای عمیق و تغییرات، داشته باشیم.
از توجه شما متشکرم. از شما ممنونم
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.