تقدیم به محقین بی اطلاع

از جمله حقوق بشر که در دسته نسل سوم حقوق بشر یا حقوق همبستگی قرار دارد ، حق بر کمکهای بشر دوستانه در بلایا Right to humanitarian assistance in disaster است . این حق بشری که در دو سه دهه اخیر به واسطه افزایش قربانیان ناشی از حوادث طبیعی و عملکرد فعالانه سازمان های جهانی مانند ملل متحد و سازمان صلیب سرخ نمود بیشتری یافته است ضرورتی حیاتی است که شایسته توجه از جانب مسئولین  صاحبان رسانه و خود محقین برای پیگیری و اعمال است . بر این اساس تصمیم گرفتیم که بخشی از یک مقاله خود را که با عنوان  " ملل متحد و مساله حق بر کمک های بشر دوستانه " در حال تکمیل بوده دارای جنبه ارتباطی نسبتا مناسبی است در این وبلاگ به نمایش بگذاریم ؛ شایسته است کلیه استفاده کنندگان از این مطلب قانون کپی رایت را در مورد آن مورد توجه و اعمال قرار دهند .

دو خبر به صورت پیاپی در سایت دیپلماسی ایرانی در مورد یکی از افراد موثر در جامعه جهانی نقل شد که باعث شد اینجانب تصمیم به نگارشی پستی در رابطه با جناب آقای کوفی عنان بگریم .

سایت تحلیلی دپیلماسی ایرانی در گزارشی با حضور دکتر محمد حسین زارعی استاد دانشگاه و کارشناس حقوق عمومی و بین الملل به بررسی ابعاد حقوقی قضیه قرارداد موشکی ایران با روسیه ( موشک های اس 300 ) پرداخته است که بنظر می رسد این بیانات قابلیت توجه از زاویه دیگر با مرکزیت حقوق بین الملل را نیز داشته باشد ؛ بر این اساس ضمن طرح این گزارش در انتها زاویه جدید نیازمند به توجه نیز مورد بررسی قرار می گیرد .

 از جمله برنامه های جدید این وبلاگ بحث بررسی برخی مطالب برگزیده از سایت های فعال در عرصه فراملی است که در این راستا از سایت دپیلماسی ایرانی ( با توجه به دست اول بودن این سایت ) استفاده های زیادی خواهیم داشت . برای این پست مصاحبه ای با خانم دکتر نرسی قربان، تحلیل گر مسائل اقتصاد و انرژی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی صورت گرفته که ایشان معتقدند که ما باید هوشمندانه کار کنیم و فکر نکنیم که دنیا بدون نفت ما از بین خواهد رفت . دنیا بدون نفت عربستان سعودی هم شاید از بین نرود.

استاد دکتر هرمیداس باوند در مصاحبه با یکی از نشریات کشور از جمله راهکارهای احقاق حق برای خانواده های زندانیان اعدام شده در عربستان را پیگیری قضیه از طریق شورای حقوق بشر طرح نمودند ، در این راستا سعی داریم با بیانی از این نهاد تازه جان گرفته ریز مجموعه ملل متحد اشاراتی گذرا به ساختار و روش کار آن داشته باشیم .

اصولا یکی از موضوعات مهم در زندگی شخصی افراد و حتی زندگی جمعی در یک جامعه و حتی زندگی در جامعه بین المللی مبحث انتساب یک موضوع به یک فاعل است ، این موضوع در مواقعی که رابطه مستقیم و عینی بین عمل و فاعل وجود داشته باشد مشکلی بروز نخواهد کرد ، اما وقتی نتوانیم بین عمل و فاعل ارتباط مستقیم و عینتی بیابیم ، هرکس به لحاظ زاویه نگرش خود و ملاکی که برای انتساب یک عمل دارد ، به معیار سازی می پردازیم . اما اهمیت این موضوع در جایی حادث می گردد که فردی با معیار بسیار سطحی و غیر منطقی موضوعی را به یک فرد یا جامعه یا کشور استناد بنماید و منجر به تمسخر بین المللی و بروز دیدگاه منفی به کشوری گردد ؛ مثلا بیان دارد از آنجا که در فلان کشور فرد معتادی وجود ندارد ، در نتیجه حاکمان آن کشور توزیع کننده مواد مخدر در جهان هستند . این بیانات یک خدمتگذار ملت به نوعی ایده طرح پستی با عنوان بررسی قابلیت انتساب را با تمرکز در معیار مطروحه در سطح داخل و در مقابل سطح فراملی ایجاد نمود که البته این دال بر این است که کلیه کشور های جهان از این ملاک سود می براند ، زیرا آنچه باعث بروز رفتار می گردد مساله نگرش ( سیاست ) و نوع ابزار های آماده ( امکانات نرم میزان قدرت اقتصادی و سخت میزان تجهیزات نظامی )  می باشد که تعیین کننده جنس رفتارها است . ( برای مقایسه ذهنی رفتارهای کشور گوآتمالا و کشور ژاپن در عرصه بین الملللی را مورد قیاس دهید یا در عرصه داخلی رفتارهای قابل بروز از  یک فرد ثرتمند را با یک فرد زیر خط فقر ) . در رویه بین المللی دو قضیه در رابطه با معیار قابلیت انتساب بنوعی شاخص هستند  که اولی رای دیوان بین الملل دادگستری در قضیه عملیات نظامی و غیر نظامی ایالات متحد در نیکاراگوئه و دومی ملاک منطوق رای دیوان بین المللی یوگوسلاوی سابق در قضیه تادیچ است . با توجه به اینکه این مباحث دارای دو بعد فنی تخصصی و عمومی ما با تاکید بر بعد عمومی آن سعی بر ارائه معیاری داریم ، تا حداقل مخاطبین محترم بتوانند با افق دیدی بهتری به مساله انتساب بنگرند .

مطلب این پست در رابطه با اجلاس های ریودوژانیرو است که احتمالا شما با این واژه به خاطر شرکت رئیس جمهور کشور در حدود یک هفته پیش به نوعی آشنا هستید . اما ما در این پست قصد پرداختن به این سفر و حاشیه های آن نداشته و تنها به محتویات این اجلاس خواهیم پرداخت موضوعی که ای کاش در این کشور بیشتر مورد توجه برنامه ریزی و اجرا قرار گیرد . در واقع از این رهگذر بیان بایستی یکی از حق های نسل سوم حقوق بشر که حق بر توسعه پایدار است را نیز مورد توجه قرار دهیم . مطالعه این مطلب را به تمامی علاقه مند به برنامه های توسعه یابی تحت نظام ملل متحد توصیه می نمایم .

یکی از موضوعات مورد توجه در حقوق بین الملل مساله ارتباطات دیپلماتیک و کنسولی است ، که اتفاقا این زمینه یکی از زمینه های قدیمی مطرح در میان ملل می باشد . در این راستای اهمیت این موضوع حقوق بین الملل برای آن کنوانسیون هایی مورد طرح قرار داده است که این معاهدات اغلب تدوین کننده قوانین عرفی مورد رفتار در میان ملل در طی سالیان دراز می باشد . در این راستا یکی از مهمترین معاهدات در این زمینه کنوانسیون 1963 وین می باشد که دارای مقررات متعددی در رابطه نحوه ارتباطات دیپلماتیک و ضوابط رفتاری پایه ای برای دولت های طرف معاهده است که امروزه به دلیل تعدد دولت های طرف این کنوانسیون و نظام رفتاری واحد ، به نظر می رسد که این محتویات کنوانسیون دارای خصیصه عرف بین المللی نیز هستند .

یکی از قضایای که در رابطه با رعایت محتویات و تشریفات مندرج در این کنوانسیون نزد دیوان بین الملل دادگستری مورد طرح قرار گرفته است قضیه براداران لاگراند می باشد که به نظر می رسد تا حدودی دانستن آن برای شما مخاطبین محترم مفید باشد.

یکی از مسائلی که امروزه به نوعی در کلیه نظام های حقوقی کشورها پذیرفته شده است نظریه تفکیک قوا است که ریشه در عقاید حکیمانه فیلسوفانی همچون جان لاک و منتسکیو دارد ، به طوریکه با وجود تفاوت در نگرش های سیاسی کشورها هریک از موضوع چند پارچه گی قوا حمایت می نمایند که این موضوع سنگ بنای نظریه تفکیک قوا می باشد .

بحث وقوع جنگ و کشتار انسانهای غیر در گیر در جنگ و جدال های موضوعی است که به عنوان رویه دائمی در مسائل بین المللی شناخته می شود . این موضوع وقتی حائز اهمیت است که با توجه به ممنوعیت حقوقی وقوع جنگ جز در موارد ماده 51 و 54 ( دفاع مشروع و امنیت دسته جمعی ) بحث وجود حقوق بنیادینی برای مجموعه بشر بدون هیچگونه تبعیض به عنوان یکی از قواعد آمره در حقوق بین الملل مورد پذیرش قرار گرفته است . در این راستا به طرح این  وضعیت در جامعه بین المللی می پردازیم .